Stosując drewno jako materiał budowlany należy pamiętać, że niezaimpregnowane elementy wykonane z drewna lub wyrobów drewnopochodnych, jako materiały łatwopalne, w kontakcie z ogniem mogą się przyczyniać do rozwoju pożaru.
Niezapalność a nierozprzestrzenianie ognia
Mówiąc o impregnacji ogniochronnej należy wprowadzić pojęcie klasyfikacji ogniowej i reakcji na ogień. W warunkach laboratoryjnych jesteśmy w stanie określić sposób zachowania się wyrobów budowlanych w kontakcie z ogniem. To pozwala na ocenę tych wyrobów w zakresie wydzielanego ciepła, dymu czy płonących kropel. W ten sposób możemy określić udział danego wyrobu w rozwoju pożaru. Te informacje są niezmierne ważne przy projektowaniu nowych budynków. Pozwalają one na odpowiedni dobór stosowanych rozwiązań konstrukcyjnych, w taki sposób, żeby wszystkie elementy budynków ograniczały możliwość powstania pożaru, a w sytuacji jego powstania zapewniały odpowiednią nośność konstrukcji, czy ograniczały rozprzestrzenianie ognia i dymu wewnątrz budynków.
Zasady zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa pożarowego budynków wynikają z ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, gdzie w załączniku 3 powiązano definicje dotyczące palności i rozprzestrzeniania ognia z europejskimi klasami reakcji na ogień (tzw. euroklasami). Uzyskanie odpowiedniej klasy reakcji na ogień przez wyroby budowlane znajduje potwierdzenie w wydanych dokumentach Krajowej Oceny Technicznej i Krajowej Deklaracji Właściwości Użytkowych.
Projektując konstrukcję drewnianą dachu, czy planując wykorzystanie drewnianych elementów w budynkach należy zapewnić uzyskanie przez nie klasy niezapalności i nierozprzestrzeniania ognia. Biorąc pod uwagę łatwopalność drewna należy w tym celu zastosować odpowiednie preparaty do impregnacji ogniochronnej drewna.
Planując stosowanie takich impregnatów ogniochronnych do drewna konstrukcyjnego i elementów drewnianych oraz drewnopochodnych należy przede wszystkim pamiętać o sprawdzeniu, czy posiadają one odpowiednie certyfikaty potwierdzające ich skuteczność w zakresie ochrony przed ogniem (klasa reakcji na ogień, klasa nierozprzestrzeniania ognia). Taką informację producenci środków ogniochronnych do impregnacji drewna są zobowiązani do publikowania w swoich materiałach informacyjnych i bezpośrednio na opakowaniach. Na etapie doboru środków ogniochronnych do ochrony drewna przed ogniem należy sprawdzić, czy ich zastosowanie zapewnia uzyskanie przez zaimpregnowaną powierzchnię euroklasy odpowiadającej „niezapalności” i „nierozprzestrzeniania ognia” (np. klasy reakcji B-s1,d0 lub B-s2,d0). Niemniej ważny jest dobór odpowiednich środków w zależności od planowanych warunków użytkowania zaimpregnowanych elementów.
PAMIĘTAJ: Niezależnie od stosowanych przekrojów niezaimpregnowane drewno nadal pozostaje materiałem łatwopalnym i w kontakcie z ogniem będzie wpływało na szybkie rozprzestrzenianie ognia. Dobierz odpowiednie środki w celu podniesienia klasy reakcji na ogień. W tym celu zapoznaj się z ofertą profesjonalnych impregnatów ogniochronnych do drewna i płyt OSB FOBOS®.
Wybór środka ogniochronnego
Przy doborze środków ogniochronnych do drewna należy zwrócić uwagę na warunki, w których będą użytkowane zaimpregnowane elementy. Powierzchnie zaimpregnowane środkami przeznaczonymi do stosowania wewnątrz budynków (FOBOS® M-4, FOBOS® B) nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu z wodą, która może spowodować ich wypłukiwanie. Impregnacja drewnianej elewacji wymaga stosowania środków, które posiadają potwierdzoną odporność na warunki atmosferyczne (patrz FOBOS® Z-LAK). Stosowanie w warunkach zewnętrznych podstawowych solnych impregnatów jest błędem, ponieważ każdorazowy kontakt zaimpregnowanej powierzchni z opadami będzie powodował częściowe wypłukiwanie impregnatu, co znacząco pogarsza klasę zabezpieczenia.
Przy wyborze warto zastanowić się na walorami estetycznymi powierzchni zabezpieczonej ogniochronnie poszczególnymi produktami. O ile wysolenia charakterystyczne dla solnych impregnatów typu FOBOS® M-4 nie będą problemem w przypadku drewnianej konstrukcji więźby dachowej, o tyle na okładzinach wykonanych z płyt drewnopochodnych czy elementach dekoracyjnych mogą już takim się stać. W takich sytuacjach należy szukać środków dedykowanych do takich zastosowań, np. FOBOS® B, które po zastosowaniu zachowują rysunek drewna i po zastosowaniu nie zmieniają wyglądu samej powierzchni.
Niemniej ważna jest sama postać handlowa, w jakiej środki są dostępne. Wybór gotowego do użycia, płynnego impregnatu o podwyższonej lepkości (patrz FOBOS® B) umożliwia jego stosowanie przez osoby, które nie mają doświadczenia w stosowaniu środków ogniochronnych. Stosowanie klasycznych impregnatów solnych dostępnych w postaci proszku, które należy w odpowiedni sposób rozpuścić w wodzie wymaga już innego przygotowania i środków technicznych.
Więźba dachowa w klasie niezapalności
Najlepszym wyborem jest tutaj impregnat FOBOS® M-4, który nie tyko pozwala skutecznie zabezpieczyć drewno przed ogniem, lecz również chroni przed rozwojem grzybów domowych, pleśniowych i owadów. Ten środek od lat znajduje zastosowanie przy impregnacji tarcicy przeznaczonej na więźbę dachową, czy przy zabezpieczaniu prefabrykowanych wiązarów. Środek ten nie powinien być stosowany w warunkach zewnętrznych, przy narażeniu na kontakt z opadami atmosferycznymi. Dopuszcza się jedynie tymczasowe zawilgocenie zaimpregnowanych elementów, przy zapewnieniu odpowiedniej wentylacji konstrukcji. Dokładne wentylowanie zaimpregnowanych konstrukcji jest dodatkowo bardzo istotne, ponieważ solne środki po zastosowaniu mogą przyczyniać się do okresowego wilgotnienia powierzchni, które w niekorzystnych warunkach mogłyby stworzyć warunki do rozwoju grzybów. Środek pozwala na zabezpieczenie drewna konstrukcyjnego do klasy „niezapalności” i „nierozprzestrzeniania ognia NRO” (zgodnie z PN-EN 13501-1+A1:2010).
Ogniochronne płyty OSB
Środkiem dedykowanym w tym zakresie jest FOBOS® B, który umożliwia uniepalnienie surowych płyt OSB, płyt MFP czy np. sklejki. Podwyższona lepkość tego produktu ułatwia jego stosowanie na gładkich powierzchniach płyt drewnopochodnych czy np. drewna struganego, opóźniając moment zapalenia i zapobiegając rozprzestrzenianiu się ognia. Dodatkowo środek nie powoduje wysoleń na zaimpregnowanej powierzchni oraz pozwala na zachowanie rysunku drewna.
FOBOS® B ma pełne dopuszczenie do stosowania w pomieszczeniach, przeznaczonych do stałego pobytu ludzi, w tym obiektach użyteczności publicznej czy budynkach mieszkalnych. Ze względu na brak powstających wysoleń na powierzchni impregnowanych elementów sprawdzi się doskonale przy zabezpieczaniu dekoracyjnych, drewnianych elementów wykończenia wnętrz (np. boazerie drewniane), jak i przy renowacji obiektów zabytkowych. FOBOS® B jest przeznaczony jedynie do zastosowań wewnętrznych. Pozwala na zabezpieczenie drewnianych elementów dekoracyjnych i konstrukcyjnych elementów wykonanych z płyt drewnopochodnych do klasy „niezapalności” i „nierozprzestrzeniania ognia NRO” (zgodnie z PN-EN 13501-1+A1:2010).
Elewacje drewniane w klasie NRO
Do zastosowań zewnętrznych należy wybierać jedynie te środki, które mają potwierdzoną odporność na wypłukiwanie. FOBOS® Z-LAK pozwala na zabezpieczenie przed ogniem drewna i wyrobów drewnopochodnych użytkowanych w warunkach zewnętrznych przy 5 letniej trwałości ochrony. FOBOS® Z-LAK łączy skuteczność ochrony przed ogniem z walorami dekoracyjnymi. Po zastosowaniu tworzy powłokę nie zmieniającą rysunku drewna, co czyni go idealnym produktem przy ogniochronnym zabezpieczaniu drewnianych elewacji, zewnętrznych elementów konstrukcji dachu czy drewnianych elementów dekoracyjnych w otoczeniu domu. Doskonale sprawdzi się również przy zabezpieczaniu przed ogniem pokryć dachowych wykonanych z gontów drewnianych. FOBOS® Z-LAK zabezpiecza drewniane okładziny elewacyjne z europejskich gatunków drewna i modrzewia syberyjskiego do klasy nierozprzestrzeniania ognia NRO przy 5 letniej trwałości ochrony w warunkach zewnętrznych (zgodnie z PN-B-02867:1990 + Az1:2001).
