Stary drzewostan, szczególnie liściasty to doskonałe siedlisko do zagnieżdżenia się urokliwego roślinnego pasożyta – jemioły. W lecie mało widoczny, zimą przyciąga naszą uwagę, szczególnie gdy zbliżają się święta Bożego Narodzenia.
Jemioła to bardzo popularna roślina w naszym klimacie, rozpanoszyła się dość licznie wzdłuż dróg, na skrajach lasów, w parkach, a czasem też w naszych ogrodach, szczególnie gdy są to fragmenty naturalnego drzewostanu. W Polsce występują dwie odmiany tej pasożytniczej rośliny: jemioła pospolita i jemioła biała. Upodobała sobie do życia drzewa liściaste i wrastając w strukturę ich gałęzi, pobiera od swych żywicieli wodę oraz sole mineralne. Sama jednak poprzez zielone odnogi pokryte drobnymi listkami syntezuje substancje odżywcze, co sprawia, że nie czyni drzewu, na którym bytuje aż tak dużej szkody (chyba że jej namnożenie i rozrost spowodują zagłuszenie żywiciela).
Jemioła, roślina nietypowa
Jemioła właśnie w zimie sprawia, że drzewa, które obrasta (zwykle o tej porze roku nagie i pozbawione liści) dzięki niej wyglądają bardzo dekoracyjnie. Jest to bowiem roślina zimozielona, tworząca kulisty pokrój dochodzący średnicą niekiedy nawet do 1 m.
Jemioła kwitnie od lutego do kwietnia, ale dekoracyjności nadają jej dopiero owoce widoczne właśnie zimą – białoperłowe kuleczki pojawiają się rozsypane niczym korale pomiędzy zielonymi gałązkami i listkami. Owoce są lepkie, czemu jemioła zawdzięcza łatwość rozmnażania – siadające w jej otoczeniu ptaki niejednokrotnie nieświadomie przenoszą przyklejone do piór owoce w korony innych drzew, gdzie roślina ma szansę się zadomowić.
Na własne potrzeby możemy podjąć próbę uprawy jemioły – ale pamiętając, że może mieć to wpływ na kondycję i wygląd drzewa żywiciela. Dojrzałe owoce jemioły należy wcisnąć w szczeliny, sęczki lub małe dziuple. Warto jednak wiedzieć, że większe prawdopodobieństwo wykiełkowania mają owoce rośliny, która pasożytowała dokładnie na tym samym gatunku, na którym my staramy się posadzić nową. Jemioła potrzebuje dwóch lat, żeby się ukorzenić w strukturze drzewa-matki i rozpocząć wypuszczanie gałązek oraz kilku lat, zanim zacznie owocować.
Zastosowanie jemioły
Jemioła jest przede wszystkim wdzięcznym i tradycyjnym motywem bożonarodzeniowych dekoracji. Z jej gałązek tworzy się wiązanki, wianki, wplata w kompozycje z innym ozdobami świątecznymi. Podkreśla podniosłą atmosferę, zdobiąc wigilijny stół, a i wpisuje się w pewne świąteczne przesądy, wisząc pod sufitem. Warto jednak wiedzieć, że poza fortuną i zasobnością, jaką symbolizuje, ma ona również właściwości lecznicze i jest wykorzystywana jako składnik preparatów leczniczych.
Prozdrowotne właściwości jemioły zależne są w dużej mierze od rodzaju drzewa, na jakim pasożytowała i jaki skład soków drzewa przyswoiła. Przypisuje się jej właściwości przeciwzapalne, uspakajające, obniżające ciśnienie krwi. Pobudza układ odpornościowy. Ma cenne właściwości regulujące krążenie oraz działanie przeciwmiażdżycowe. Wchodzi w skład mieszanek ziół polecanych zarówno do spożywania, jak i sporządzania naparów do płukanek oraz nasiadówek.
zdjęcia: AdobeStock
